Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem veittu okkur hlýhug og styrk. Hugheilar þakkir til starfs- og heimilisfólks á Dvalarheimilinu Hlíð. 

Elís P. Sigurðsson f. 19. mars 1930 – d. 16. október 2019.

Útför frá Glerárkirkju á Akureyri 8. nóv. 2019.

Náð sé með yður og friður frá Guði föður og Drottni

Þú sérð hann fyrir þér seint á sumarkvöldi á Naustasandi í

Breiðdal að handmoka möl á vörubílspallinn til að flytja í

grunn. Hann telur skóflurnar upp í hundrað, réttir þá úr

sér áður en hann tekur næstu 100 skóflutörn og aftur og

Þetta var Elli P á fyrstu árum bílaútgerðar sinnar. Hann

kom víða við, oft fyrirferðamikill og hugmyndaríkur, vildi

láta verkin tala, sjá drauma sína rætast og hvað sem

Það var engin lognmolla í kringum Ella P. En hjartað var

stórt sem þótti vænt um fólk, að elska lífið, þjóna af

trúfesti og finna til með þeim sem minnst máttu sín.

Elís Pétur fæddist í Gautavík á Berufjarðarströnd 19. mars

árið 1930. Foreldrar hans voru bændurnir og hjónin

Sigríður Stefánsdóttir frá Núpshjáleigu og Sigurður

Stefánsson frá Ósi í Breiðdal. Þau eignuðust dóttur árið

1920 sem andaðist stuttu eftir fæðingu. Hún hvíli í Guðs

friði. Stefán fæddist tveimur árum síðar og var átta árum

eldri en Elli. Stefán andaðist af berklum árið 1934. Blessuð

Guðmundur Ottóson var langdvölum í Krossi hjá

foreldrum Ella og síðar brösuðu þeir margt saman hann og

Elli og voru hvor öðrum eins og bræður. Guðmundur er

með okkur hér og kveður af kærleika og þökk.

Elli var alltaf stoltur af foreldrum sínum og ættfólki.

Hann hafði t.d. forgöngu um að minnast atburðar á

Streitisstekki á Berufjarðarströnd 7. desember árið 1883,

þegar kveiknaði í bæjarhúsinu um miðja nótt. Hjónin á

bænum björguðu þremur ungum sonum sínum út á hlað,

en fóru svo aftur inn í brennandi húsið til að bjarga kúnni.

Þetta voru Sigríður Stefánsdóttir og Sigurður Torfason,

langamma og langafi Ella. Hann lét setja upp minnismerki

um þennan atburð á fallegan stein við Streitisstrekkinn

árið 2010. Þar fjölmennti ættfólkið af öllu landinu við

hátíðlega athöfn um vígslu merkisins og vitnaði um

virðingu og þökk við rætur sínar og Elli P hélt utan um allt

Fjölskyldan flutti frá Gautavík í Kross á Berufjarðarströnd,

þegar Elli var fjögurra ára. Í Krossþorpinu var búið á sex

bæjum. Jarðnæðið var þröngt skammtað, en þarna bjó á

milli 30-40 manns við fábrotna tækni og einu

samgöngurnar bundnar við sjóleiðina eða fótgangandi. En

fólkið deildi kjörum saman eins og ein stórfjölskylda.

Fyrir gáskafullan strák með tignarleg fjöllin í fanginu,

sjóinn að endimörkum heimsins við fætur sér og yndislegt

lífið á jörðinni blasa við augum með öllum sínum

tækifærum, var nóg til að hafa ekki áhyggjur af

veraldaramstri, heldur láta reyna á þrek og kjark.

Þeir brölluðu margt saman vinirnir, Elli og Högni á Krossi,

ólust upp nánast eins og bræður. Ekki fór mikill tími í

formlega skólagöngu, en lífsins skóli var harður og allir

urðu að leggjast á eitt að afla til hnífs og skeiðar.

Matarkistan var sjórinn. Þaðan var dregin björg í bú á

sjettuni við árarnar. Elli var ekki hár í lofti, þegar hann

skaut fugl og sel til matar og gætti fjárins til beitar. Það gat

verið harðsótt, sérstaklega í fjörunni og þá varð að kunna

Og svo að eltast við kindurnar í klettunum. Það fannst Ella

og Högna gaman. Þeir þóttu þar djarfir glannar, en var

kannski þeirra uppáhaldsleikvöllur. Á stríðsárunum ráku

tundurdufl á austfirskar strendur og þá var freistandi fyrir

forvitna stráka að skrúfa duflið í sundur og skoða

nákvæmlega. Síðar horfðu þeir á, þegar þýskar flugvélar

sprengdu í loft upp stórt eftirlitsskip, North Cape, skammt

En það var samstaðan og frelsið sem nærðist af náttúrinni

og vongleði fólksins í lífsbaráttunni sem auðgaði anda

bernskunnar hans Ella P, að gefast ekki upp og nýta

tækifærin í boði. Þetta mótaði huga og sál, að skríða á

brúnum í háum klettaveggjum, horfa yfir og kanna nýjar

slóðir, skapa, ögra, reyna á þrek og þor, breyta mótlæti í

Og þá skyldi frelsið reyna. Hann hélt fótgangandi að

heiman 17 ára gamall yfir Krossleitið í Breiðdal, steig þar á

skipsfjöl sem flutti hann á Reyðarfjörð til að taka bílpróf.

Hann langaði í bernsku til að verða flugmaður, en tók svo

ákvörðun að verða bílstjóri á eigin vörubíl. Það þótti

mörgum fráleitt á vegalausum fjörðunum og öðrum

fjárhagslegt glapræði. Allt þetta fékk Elli að heyra úr

mörgum áttum. En lét ekki deigan síga. Fór suður á

Keflavíkurflugvöll, keypti sér vörubíl, og nóg að gera um

veturinn. Sumarið eftir hafði hann þénað svo vel, að hann

gat endurnýjað í stóran GMC vörubíl og með númer U206

og dráttavél með ámoksturstækjum að auki og kominn

heim í Kross með græjurnar og engan víxil í eftirdragi. Þá

urðu pabbi og mamma orðlaus og kannski fleiri.

Þarna var stefnan mörkuð. Láta verkin tala, þora, reyna,

leyfa draumum að rætast. Óhjákvæmilega reyna

frumkvöðlar lífið í blíðu og stríðu, sumt tekst, annað ekki.

Og alltaf verða menn reynslunni ríkari. En sú hugsjón sem

rættist og rísti dýpst og skein hæst í lífi Ella P var hún Fjóla

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Elís Pétur Sigurðsson

Útför

Þakkir

Ertu með minningargrein?