Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma 
Elín Magnúsdóttir Lindargötu 57 
lést þann 17. nóvenber sl. 
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu


Elín Magnúsdóttir fæddist á Hverfisgötu 67 í Reykjavík 23. maí 1931. Hún lést á Landspítalanum í Fossvogi 17. nóvember 2022. Foreldrar hennar voru Kristinn Magnús Halldórsson bifreiðastjóri, fæddur í Reykjavík 26. október 1905, látinn 16. september 1967, og Jóna Kristín Sigurðardóttir sem fædd var í Götuhúsum á Stokkseyri þann 23. september 1908. Hún lést í Reykjavík 19. maí 1993. Elín var næst yngst fjögurra systra. Elst var Valgerður fædd 16. ágúst 1928, látin 21.maí 2005. Næst elst var Sigríður fædd 3. október 1929, látin 26. október 2018. Yngst er Gíslína, eða Gilla eins og hún er alltaf þekkt, fædd 4. febrúar 1941. 

Elín giftist Sigurði Gunnarssyni bifreiðastjóra þann 16. september 1954, skömmu fyrir fæðingu einkadótturinnar. Á 25 ára afmælisdegi hans, Sigurður lést þann 22. október 2012. Foreldrar Sigurðar voru hjónin Helga Oddsdóttir og Gunnar Ólafsson.

Þau eignuðust eina dóttur, Kristínu Sigurðardóttur þann 14. nóvember 1954. Kristín er gift Rúnari Geirmundssyni sem fæddist þann 19. nóvember 1954. Synir þeirra eru Sigurður Rúnarsson fæddur 19. mars 1974 og Elís Rúnarsson fæddur 15. nóvember 1981. 

Börn Sigurðar og Guðnýjar Örnu Sölvadóttur Beck eru Stefán Elís fæddur 20. júlí 2000 og Arna Rut fædd 19.september 2005. Kærasta Sigurðar er Árný Vigfúsdóttir.

Elís er kvæntur Katrínu Erlu G. Gunnarsdóttur og eru börn þeirra þrjú. Móey Marta fædd 29. júlí 2012, Flóki Freyr fæddur 27. ágúst 2015 og Bára Sóley fædd 19. mars 2019.

Elín ólst upp í Reykjavík og bjó þar alla sína ævi. Hún hóf snemma að starfa við saumaskap og starfaði við það fag alla sína starfsævi.

Eins og var svo algengt á þessum tíma byrjaði Elín að vinna rétt eftir fermingu. Hún vann svo ýmis störf næstu árin, en eftir að hún ung kona helgaði sig saumaskapnum starfaði hún við það alla tíð. En sem ung kona réði hún sig í vinnu hjá Skógerð Lárusar G. Lúðvíkssonar á Rauðarárstíg. Þar starfaði fyrir ungur maður, Sigurður nokkur Gunnarsson sem var rétt tveimur árum eldri en hún. Í þeirri skógerð örlaganna, kynnast þau og fara að draga sig saman. Elín og Sigurður hófu svo sambúð árið 1953 í lítilli kjallaraíbúð við Hverfisgötu 68, beint á móti æskuheimili hennar, Hverfisgötu 67. 

Árið 1963 fluttu þau í nýja íbúð í Álftamýri 50 þar sem þau bjuggu í 46 ár, til ársins 2008. Þá keyptu þau íbúð á Lindargötu 57 í blokk með félagslegri aðstöðu fyrir eldriborgara. Það létti mikið undir með þeim þar sem heilsan var farin að gefa sig og íbúðin í Álftamýri var á þriðju hæð í stigahúsi, með þvottahúsi í kjallara. Lindargatan var draumaíbúð þó lítil sé, á áttundu hæð með útsýni til allra átta í lyftuhúsi með sér þvottarými, matstofu niðri og bílakjallara. Þarna leið þeim vel og sögðu þau oft að þau væru bara komin aftur heim á Hverfisgötuna, enda sáu þau æskuheimili Elínar út um gluggann hjá sér, sem og gömlu íbúðina þar sem þau hófu sína sambúð.

Sigurður náði fjórum árum á Lindargötunni en Elín 14 árum. Eftir fráfall Sigurðar hafði fjölskylda Elínar áhyggjur af því hverning lífið yrði fyrir hana eina í kotinu. En hún undi hag sínum vel. Hún var dugleg við að fara út að ganga sem hún gerði alla tíð. Fjölskyldan var alltaf dugleg að heimsækja hana. Það hljóp heldur betur á snærið hjá Elínu fyrir sex árum þegar yngsta systir hennar, hún Gilla, sem líka hafði búið lengi í Álftamýri, fékk íbúð í sama stigagangi og Elín á Lindargötunni. Það var afskaplega heppilegt fyrir þær báðar enda alltaf verið samrýmdar. Þær áttu góðar stundir saman alveg þar til yfir lauk. Fjölskylda Elínar er Gillu afskaplega þakklát fyrir ákvörðunina um að flytja sig á Lindargötuna. Það var mikið gæfuspor fyrir þær báðar. 

Ævi Elínar lauk svo þann 17. nóvember. Hún fékk friðsælt andlát í svefni með fjölskylduna sér við hlið.

[DEFAULT]

Elín Magnúsdóttir f. 23. maí 1931 - d. 16. nóvember 2022

❤️ Amma Elín var kvödd af nánustu fjölskyldu og vinum frá athafnarými í Fossvogsgarði ígöstudaginn 25  nóvember 2022.

🌼 Minning
Amma varð 91 árs. Hún lést á Landspítalanum í Fossvogi 17. nóvember 2022. 

Foreldrar hennar voru þau Kristinn Magnús Halldórsson bifreiðastjóri, f. í Reykjavík 26. október 1905, d. í Reykjavík 16. september 1967, og Jóna Kristín Sigurðardóttir, f. í Götuhúsum á Stokkseyri 23. september 1908, d. í Reykjavík 19. maí 1993. 

Amma Elín var næst yngst fjögurra systra. Elst var Valgerður f. 16. ágúst 1928 d. 21.maí 2005. Næst elst var Sigríður f. 3. október 1929 d. 26. október 2018. Yngst er Gíslína f. 4. febrúar 1941.

Fædd
Amma var fædd í Reykjavík 1931 og var því talin til „þöglu kynslóðarinnar“ (silent) 
* Greatest (Frá 1914), 
* Silent [also known as the  Traditionalist Generation] (frá 1928), 
* Baby boomers(frá 46), 
X (frá 1965), 
* Millenials (frá 1981), 
Z (frá 1997), 
*Alpha (frá 2013) 
og bjó fyrstu árin sem barn og unglingur á Hverfisgötunni, síðar hinum megin á Hverfisgötunni, því þau afi hófu síðar búskap um 1953 að Hverfisgötu 68a – örstutt frá æskuheimili ömmu Elínar. 
Gengu í hjónaband í september 1954 - á 25 ára afmælisdegi afa. Amma er þá 23 ára  - en ekki kona einsömul.  Nei  - því tveimur mánuðum síðar eignast þau dóttur – hana mömmu mína – hana Kristínu. Hún varð eina barn þeirra.


Ég er þakklátur fyrir allann þann tíma sem við amma áttum saman  - því amma gaf mér svo margt og kenndi mér svo margt - að ganga vel um hlutina mína, hvernig á að þurrka af borðum og eldhúsáhöldum; tekatlinum og kaffivélinni, hvernig ég á að brjóta saman fötin mín og ganga frá þeim, að að vera kurteis, vera góður við menn og málleysingja.

Tengdamóðir mín Elín Magnúsdóttir er fallin frá á nítugasta og öðru aldursári.

Samfylgd okkar Elínar síðastliðin fimmtíu ár vil ég minnast og þakka með hlýju og þakklæti.  Árið 1971 lágu leiðir okkar saman er ég féll fyrir Kristínu dóttur hennar og Sigurðar Gunnarssonar. Elín og Sigurður tóku mér ákaflega vel og samþykktu mig sem tengdason 1974 sama ár og frumburður okkar Sigurður fæddist.  Vinátta okkar hefur verið góð allar götur síðan og kært okkar á milli.

Allt frá upphafi sambúðar okkar Kristínar stóð aldrei á því hjá Elínu og Sigurði að aðstoða okkur með allt sem þau gátu. Amma Elín eins og hún var alltaf kölluð sat við saumavél allan daginn við fatasaum hjá fremstu fatagerðum landsins. Í frítíma sínum var amma Elín var alltaf að sauma eitthvað á strákana sína og okkur öll svo sem heimasaumaðar svuntur í öllum stærðum og gerðum til að hafa við matargerð og uppvaskið. Alltaf var amma Elín tilbúin að passa meðan við Kristín vorum að vinna eða byggja okkur hús. 

Amma Elín og Sigurður hófu sambúð sína 1954 á Hverfisgötu 68 beint á móti æskuheimili hennar sama ár Kristín fæddist. Árið 1963 fluttu þau í nýja íbúð í Álftamýri 50 þar sem þau bjuggu til ársins 2008. Þá keyptu amma Elín og Sigurður íbúð að Lindargötu 57 í blokk með félagslegri aðstöðu fyrir eldriborgara. Draumaíbúð á áttundu hæð með útsýni til allra átta. Þeim leið vel þar og sögðust bara vera komin heim aftur á Hverfisgötuna enda sáu þau æskuheimili Elínar út um gluggann hjá sér.  Sigurður lést 22. Oook 2012 

 Eftir fráfall Sigurðar höfðum við áhyggjur af því hverning lífið yrði fyrir ömmu Elínu eina í kotinu en hún undi hag sýnum vel. Var dugleg við að fara út að ganga og við fjölskyldan vorum dugleg við að heimsækja hana. Fyrir sex árum flutti yngsta systir hennar Gíslína í íbúð í sama stigagangi og amma Elín. Það voru gæfu spor fyrir þær báðar og ekki síst fyrir ömmu Elínu. Takk Gíslina fyrir félagskapinn og aðstoðina.

Amma Elín var einstaklega góð og umhyggjusöm amma og langamma. Hún elskaði strákana sína af öllu hjarta og ekki síst börnin þeirra sem komu smátt og smátt í heiminn. Börn Sigurðar Stefán Elís  og Arna Rut og börn Elísar þau Móey Marta  Flóki Freyr  og Bára Sóley áttu sér öll sérstakan stað í hjarta hennar. Ekkert fannst henni skemmtilega en að fá þessi krútt í heimsókn til sín helst um hverja helgi og gefa þeim eitthvað gott að borða vöfflur eða sætt kex og nammi. 

Sigurður og Elís og ekki síst börnin þeirra voru ömmu Elínu allt. Hún elskaði þau og dáði og alltaf kát og glöð þegar þau komu í heimsókn. Ef töf var á því að hún fengi heimsókn frá þeim þá urðum við Kristín allaf að sýna henni myndir af  þeim í símanum okkar, hringja í þau í myndsíma eða segja henni sögur af þeim. 

 Æfi ömmu Elínar lauk svo þann 17. nóvenber síðastliðin. Hún fékk hægt andlát með dóttur sína og strákana okkar sér við hlið södd lífdaga. Elín Magnúsdóttir hafðu þökk fyrir allt og allt sem þú varst okkur.

Mig langar að minnast aðeins ömmu Elínar.  

Þær eru margar minningarnar sem ég á um ömmu.  - Oft gisti ég  hjá ömmu og afa á mínum  yngri árum og þá var amma alltaf dugleg að stjana við mig.

Amma var fæddu í Reykjavík 1931 og var því talin til „þöglu kynslóðarinnar“ (silent)  og bjó fyrstu árin sem barn og unglingur á Hverfisgötunni, síðar hinum megin á Hverfisgötunni, því þau afi hófu síðar búskap um 1953 að Hverfisgötu 68a – örstutt frá æskuheimili ömmu Elínar. 

Gengu í hjónaband í september 1954 - á 25 ára afmælisdegi afa. Amma er þá 23 ára  - en ekki kona einsömul.  Nei  - því tveimur mánuðum síðar eignast þau dóttur – hana mömmu mína – hana Kristínu. Hún varð eina barn þeirra.

Um 1959, flytja þau langt út frá miðbænum -  í úthverfi, sem áður var kartöflugarður, eða að Álftamýri 50. Þar bjuggu amma og Amma lengst af eða allt fram í ágúst 2008, er þau fluttu í draumaíbúðina að Lindargötu 57.  Síðust tvær vikurnar bjó Afi á hjúkrunarheimilinu Skjóli og þar lést hann að haustin 2012, 83 ára að aldri.

Amma varð 91 árs.  Hún lést á Landspítalanum í Fossvogi 17. nóvember 2022. Foreldrar hennar voru þau Kristinn Magnús Halldórsson, f. í Reykjavík 26. október 1905, d. í Reykjavík 16. september 1967, og Jóna Kristín Sigurðardóttir, f. í Götuhúsum á Stokkseyri 23. september 1908, d. í Reykjavík 19. maí 1993. Amma Elín var næst yngst fjögurra systra. Elst var Valgerður f. 16. ágúst 1928 d. 21.maí 2005. Næst elst var Sigríður f. 3. október 1929 d. 26. október 2018. Yngst er Gíslína f. 4. febrúar 1941. 

Amma  Var aldrei amman sem bakaði en kunni að versla inn allar mögulega tegundir og sortir af smákökum og sætabrauði. Alltaf var eitthvað til. Húnn kunni að velja áleggin á brauðið, malakoff, kæfur (skeri-kæfur, sem var feit og stíf lambakæfa sem var svo þykk og stíf að það þurfti að skera hana með hníf – Elís elskaði þá kæfu). En einnig kavíar (Mills og Kavlí) og mér er enn minnisstætt þegar það komu út sérstök tímabundin útgáfa af þessari norsku kæfu sem innihélt dill. Enginn borðaði þetta annar en ég svo ég muni – en mikið rosalega fannst mér þetta gott. Pylsur voru oft á boðstólum en aldrei nema stakar með túmat og sinnep og súrum gúrkum og asíum. Ef maður vældi eitthvað yfir pylsubrauðleysi í þessum rétti þá var náð í fransbrauðsneið og pylsan lögð í jötu á sneiðinni og klemmd saman. – Vola! – Pylsa í brauði – Vær so god! Amma leysti alltaf málin. 

Kaffiuppáhelling  var lengi framan af þannig að hún hellti hún allt upp á kaffi í eldhúsinu í Álftamýri með kaffibrúsa, filter og trekkt (V90) – Amma var frumkvöðulll í „Pour-Over“ eins og hippsterarnri kalla það í dag. Það breyttist þó síðar þegar hún fékk sjálfvirka kaffi vél sem hún tók ástfóstri við. Síðar var hún mikill sérfræðingur í notkun, kaupum og vali á kaffivélum og lagði fram stífar kröfur um hitastig, útlit, liti og gæði véla. Mömmu og pabba til mikillar gleði. Enda tóku þau vel í allar kröfur ömmu. 

Nesti sendi hún mér oft þegar ég var að vinna frameftir í garðyrkjuvinnu t.d. í Kirkjugörðunum, þá kom afi keyrandi með nestið á bláa kagganum.  

Tímariti ömmu voru einföld, Úrval, Hús og hýbýli og Vikan - þetta var Internet æsku minnar.  Þessi voru alltaf til hjá afa og ömmu – en veit ekki hver það var sem var ástkrifandi.

Amma stóð fyrir einu eiginlega trúaruppeldinu mínu með skátasöngvum og ferðum í eldmessu í taldi á lóð Álftamýrarskóla. 

Eftir að amma flutti aftur á Hverfisgötu – fór hún í allar kröfugöngur, hrunmótmæli og jafnvel Gay-Pride. Amma studdi alla – homma, lespíur og hvaðeina sem fólk velur að kalla eða upplifa sig. 

Elínarstígur var lagður eftir háarkröfur ömmu og liggur hann frá torginu/portinu við Lindargötu 57 og upp meðfram innkeyrslunni að aðalgötunni. Amma var drottningin á Lindargötunni.  

Gilla systir hennar sinnt ömmu vel og gefið henni ást og umhyggju. Gaf henni félagsskap alla daga kl. 15. Þar var mikill kjaftagangur og maður komst varla að því þær samkjöftuðu ekki - við mig.  

Ég er nú einnig mjög þakklátur mömmu og pabba fyrir að hafa sinnt ömmu og afa alla tíð vel.  

Kynslóðir í fjölskyldu minni er að hverfa, afi og amma farin,  tengingin við fyrri tíð að rofna. Yngri kynslóðir taka við (mamma og pabbi þurfa nú að fara að fara að kaupa skerikæfu. 

En ein skemmtilegast vinnan sem hún hefur örugglega unnið í hlýtur af hafa verið í skógerð...

Í Skógerð Lárusar G. Lúðvíkssonar að Rauðarárstíg kynntist hún nefnilega afa mínum – afa Sigga. Amma byrjaði að vinna snemma eftir fermingu, en það var venja á þessum tíma. Hún og Amma unnu þarna í skógerðinni við ýmist störf. En afi hafði hafið störf nokkru á undan ömmu, enda var hann tveimur árum eldri. En þar kynntust þau og þar hófst þeirra líf saman - ef svo má segja. 

Ég er þakklátur fyrir allann þann tíma sem við amma áttum saman  - því amma gaf mér svo margt og kenndi mér margt - að ganga vel um hlutina mína, hvernig á að þurrka af borðum og eldhúsáhöldum; tekatlinum og kaffivélinni, hvernig ég á að brjóta saman fötin mín og ganga frá þeim, að að vera kurteis, vera góður við menn og málleysingja.

Amma var fædd í Reykjavík 1931 og var því talin til „þöglu kynslóðarinnar“ (silent)  og bjó fyrstu árin sem barn og unglingur á Hverfisgötunni, síðar hinum megin á Hverfisgötunni, því þau afi hófu síðar búskap um 1953 að Hverfisgötu 68a – örstutt frá æskuheimili ömmu Elínar. 

Amma varð 91 árs.  Hún lést á Landspítalanum í Fossvogi 17. nóvember 2022. Foreldrar hennar voru þau Kristinn Magnús Halldórsson, f. í Reykjavík 26. október 1905, d. í Reykjavík 16. september 1967, og Jóna Kristín Sigurðardóttir, f. í Götuhúsum á Stokkseyri 23. september 1908, d. í Reykjavík 19. maí 1993. Amma Elín var næst yngst fjögurra systra. Elst var Valgerður f. 16. ágúst 1928 d. 21.maí 2005. Næst elst var Sigríður f. 3. október 1929 d. 26. október 2018. Yngst er Gíslína f. 4. febrúar 1941.

Kynslóðir í fjölskyldu minni er að hverfa, afi og amma farin,  tengingin við fyrri tíð að rofna. Yngri kynslóðir taka við (mamma og pabbi þurfa nú að fara að fara að kaupa skerikæfu. 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Elín Magnúsdóttir

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Amma Elín

Tengdamóðir mín Elín Magnúsdóttir er fallin frá á nítugasta og öðru aldursári.

Amma Elín

Amma Elín