Eðvald Jóhannsson

Minning um Eðvald

Mig langar til að minnast hans Eðvalds frænda með nokkrum orðum.

Eðvald Jóhannsson minning

Stórvinur okkar, höfðinginn, dýravinurinn og mannvinurinn Eðvald er nú gengin á vit forfeðra sinna og bræðra. Veröldin er fátækari og lífið verður ekki eins án hans. Mér finnst eins og fjöllin, firðirnir og Austurlandið allt syrgi líka. Fegurðin í veðrinu, fjöllunum og himninum hefur verið mögnuð síðan hann fór, sjónarspil sólarlags, norðurljósa og stjörnubirtu dag eftir dag.

Eðvald Jóhannsson - Minningarorð.

Fallinn er í valinn góður vinur minn, gleðigjafinn og öðlingsmaðurinn Eðvald Jóhannsson.

M I N N I N G ❣️

Mikið er skrítið þegar einhver kveður sem hefur verið svona stór hluti af fjölskyldunni þinni í öll þessi ár. Kannski er þetta einmitt áminning um það að við eldumst öll og lífið er stutt. Eðvald var mikilvægur hlekkur í fjölskyldukeðjunni, bæði sín megin og Boggu megin. Hann var gæddur góðum kostum og var vinamargur, átti stóra fjölskyldu sem hann var stoltur af. Ég man þegar þau Bogga bjuggu á Norðfirði eins og við og Andri bróðir tók upp á því að mála húsið þeirra, ásamt vinum, alveg óumbeðinn. Þá var ekkert verið að gera stórmál úr því, enda uppátækjasamir krakkar, bara hlegið og gert gaman. Eðvald keyrði líka um tíma kókbílinn og það voru draumastundir í lífi barns þegar hann kom með sendingar í Bakkabúð og laumaði að manni gosflöskum. Garðurinn á Hörgsásnum var risastór og heilu ævintýrin urðu til þar við leiki og busl í klettapollum. Prufukeyrslur á bílasölunni Felli og spjallstundir í Hraðbúðinni eru líka eftirminnilegar. Á Randabergi voru svo fjölskylduveislurnar góðu enda rúmaði húsið vel fjöldann. Þar sé ég Eðvald fyrir mér að brasa í skúrnum eða í stólnum inni í stofu með Kát, sinn besta vin, kúrandi við fætur sér.  Þau Bogga voru dugleg að ferðast, utanlands sem innan, og komu alltaf við hjá sínu fólki. Þau létu ekki deigann síga þegar þau voru komin á efri ár og Eðvald keyrði þau hjónin um allt, landshorna á milli, ótrúlegur dugnaður. Þau létu ekkert á sig fá, hvorki veikindi né fleiri ár í lífsbókinni. Þeim voru allir vegir færir saman og þegar litið er tilbaka er þetta ekki sjálfsagt, en fyrir þeim virtist það samt alltaf vera það.  Eðvald sýndi fólki áhuga. Hann spurði gjarnan um lífið og tilveruna, hann spurði mig alltaf hvernig við hefðum það, spurði um strákana mína og kennarastarfið, var jákvæður og hvetjandi. Hann var mikill sagnamaður og gaman var að hlusta á hann segja frá alls konar ævintýrum sem á daga hans höfðu drifið. Barnið ég man auðvitað sérstaklega eftir sögunni af manninum sem prumpaði í hverju skrefi! Raunar man ég ekki söguna sjálfa en svo var hlegið og hlegið... Eðvald var gjafmildur og gaf mikið af sér til allra sem voru í kringum hann og vildi allt fyrir alla gera. Þegar ég gifti mig 2010 áttum við verðandi hjónin þann draum að keyra um í fornbíl og auðvitað báðum við Eðvald um hjálp. Það var eins og við manninn mælt, hann útvegaði bíl hjá vini sínum og eyddi dágóðum tíma í að ditta að honum svo hann yrði fínn og ökufær á brúðkaupsdaginn okkar. Aldrei voru nein vandamál hjá Eðvaldi, bara lausnir. Við máttum svo ekkert greiða fyrir viðvikið, ,,nei, þetta er brúðargjöf til þín frá mér“.  Það er ekki skrítið að fólk noti orðin höfðingi, öðlingur og mannvinur til að lýsa Eðvaldi, því nákvæmlega þannig var hann. Elsku Bogga frænka og fjölskyldan öll, hjartans samúðarkveðjur til ykkar allra. Minningin um góðan mann lifir. Eyrún Huld Haraldsdóttir

Mikill höfðingi fallinn frá

Á þessari hátt í tuttugu ára gömlu mynd er Eðvald Jóhannsson, fyrrum svili minn og vinnur til áratuga, að segja mér einhverja góða sögu enda góður sagnamaður.

Eðvald Jóhannsson

Í dag fylgjum við elsku Eðvaldi síðasta spölinn. Þessi öðlingur sem margir eiga svo mikið að þakka, ekki síst ég, var alveg einstakur maður. Hann studdi mig í erfiðum aðstæðum, eins og þegar pabbi dó. Þá fór hann með okkur systrum á Norðfjörð að sækja líkið. Það var glæra gljá á leiðinni og ekki síst í Oddsskarðinu, nánast skautasvell frá göngunum og niður til Eskifjarðar. En við systur vorum alveg öruggar með Eðvaldi. Alla leiðina sagði hann skemmtilegar sögur af samskiptum hans og pabba og oft var hlegið og brosað á leiðinni. Þetta var mjög ljúfsár ferð. Ef það er líf eftir dauðann, þá veit ég að pabbi hefur verið með okkur og skemmt sér vel.

Frá Þórarni Lárussyni

Nú er skarð fyrir skildi hjá þeim Þrándum. Aldursforseti þeirra systkina, Jóhannsbarna frá Þrándarstöðum er fallinn frá. Innan systkinahópsins var hann gjarnan nefndur ættarhöfðinginn.

Minning um Eðvald

Nú þegar hversdagsleikinn tekur við á ný, er erfitt að gera sér grein fyrir því að Eðvald sé farinn , ættarhöfðingi okkar Þránda. Eðvald var alltaf mikill í mínum huga, níu ár voru á milli okkar í aldri og hann var fluttur að heiman þegar ég man eftir mér á Þrándarstöðum. Ég man vel eftir tilhugalífi þeirra, því Bogga var um stund á heimilinu þegar mamma var á sjúkrahúsi. Það er ekki fyrr en á fullorðinsárum sem við kynnumst almennilega og var mikil vinátta og væntumþykja á milli okkar, sem ég tel með eindæmum. Við deildum sama degi 17.júní, þau hjónin heldu æfinlega upp á trúlofunarafmæli sitt þann dag og sögðu hann merkilegri en brúðkaupsdagurinn. Við hjónin eigum brúðkaupsafmælið þann sama dag, þau 1963 og við 1973. Oft fórum við saman út að borða þann dag og var farið hingað og þangað til að snæða. Eðvald hringdi oft ef honum fannst líða of langur tími á milli þess að við hittumst og sagði, er ekki allt í lagi hjá þér, þú hefur ekki sést lengi, svo hló hann. Hlátur hans var hans aðalsmerki sem margir minnast. Hann var líka stríðinn með eindæmum. Þegar við heimsóttum hann síðasta daginn sem hann var á lífi, spurði Olla systir, þegar hún heilsaði, þetta er Olla, þekkir þú mig ekki?, þá sveigust munnvikin niður og hann sagði, neeei, bætti svo við djók og brosti. Ég tók þau hjón iðulega í hand- og fótsnyrtingu og bauð upp á það hjá honum þennan sama dag, já takk sagði hann kannski eina nögl og glotti. Minningarnar eru margar eins og skilja má og hafa margir skrifað afar hlýleg orð um hann elskulegan. Minnisverð eru ferðalögin sem við fórum saman í. Hollland, til að kaupa varahluti í DAF og í leiðinni til Belgíu að heimsækja Siggu frænku og fj, Úkraínu í brúðkaup Bóasar og Alonu og Granada. Einnig margar styttri ferðar innanlands, t.d bryggjurúnta, honum fannst nú reyndar vanta áhuga okkar á skipum. Þau voru með okkur nokkrum þar á meðal Svönu og Kalla, í ferðafélaginu Drífandi, síðasta ferðin sem var farin hjá því var til Grímseyjar. S.l. haust skruppum við fjögur á tónleika Eika frænda norður í Eyjafjörð og gistum þar. Ég er og var alltaf hreykin af Eðvaldi, alla afkomendurna sem hann átti og hversu vinmargur hann var, það var sama hvaða fólk ég hitti, hvaðan það var, ef ég var spurð um ættir og uppruna, þá brást það yfirleitt ekki að allir þekktu eða könnuðust við hann. Við erum nokkuð dugleg systkinin að hóa saman i mat hjá hvort öðru, alltaf þakkaði Eðvald fyrir sig með eftirfarandi: „Þetta er nú miklu betra en ég nokkurn tíma bjóst við, bara alveg eins og ég hafi gert það“. Það er stórt skarð sem hann skilur eftir en við reynum að halda á lofti minningunni um hann, elskulega bróður sem er nú mættur á æðri stað, skelfing held ég að sé gaman hjá þeim, foreldrum, bræðrum og þeim kunningjum sem fóru á undan honum og við sitjum eftir og syrgjum.

Minningarorð um Eðvald

Það er ódulin eftirvænting í loftinu. Krakkarnir sitja allir spenntir á gólfinu fyrir framan stórt hvítt lak og fylgjast með Eðvaldi þræða filmu í torkennilega vél. Hann baukar eitthvað við vélina og allt í einu birtist Buster Keaton á tjaldinu. Við veltumst um af hlátri en hæst hlær Eðvald og þreytist ekki á að þræða nýja og nýja mynd fyrir okkur, Charlie Chaplin, Stan og Ollie… Þessi stóri og sterki maður hafði nefnilega gaman að lífinu, að gleðinni, ævintýrum og áskorunum. Ekkert var óyfirstíganlegt í hans augum og þannig var það líka í hans veröld.

Minning

Fallinn er frá mikill höfðingi Eðvald Jóhannsson sem skyldmennin frá Þrándastöðum kölluðu ættarhöfðingjann. Ég kynntist honum fyrir 8 árum þegar ég hóf sambúð með bróðir hans Valdóri. Eðvald hafði góða nærkomu og tók mér afskaplega vel. Spurði mig ávalt hvernig ég hefði það og hvernig gengi í vinnunni. Takk fyrir samfylgdina kæri mágur. Hvíl í friði.

Kveðja frá Lionsklúbbnum Múla

Mörgu mætu fólki hef ég kynnst á langri ævi. Í þeim hópi ber hátt öðlingsmanninn Eðvald Jóhannsson. Eðvald fékk í vöggugjöf gott veganesti og væntanlega hefur uppeldið átt þátt í að móta þessa heilsteyptu og á margan hátt heillandi skapgerð hans og framkomu. Hann var líka einstakt glæsimenni í útliti og framgöngu allri. Eðvald var glaðsinna, jákvæður og lausnamiðaður. Að greiða úr málum á átakalausan hátt var honum svo lagið. Greiðvikni og hjálpsemi einkenndi hann einnig. Eðvald sagði einstaklega vel frá og var lagið að létta andrúmsloftið í kringum sig hvar sem hann var nálægur. Auk léttu lundarinnar og geðprýði þá var hann gæddur mikilli útsjónarsemi, verklægni, hagleik og smekkvísi. „Það lék allt í höndunum á honum“ eins og sagt er. Varla hef ég kynnst fjölhæfari manni. Það var gæfa okkar í Lionsklúbbnum Múla á Fljótsdalshéraði að fá Eðvald sem einn stofnfélaga klúbbsins árið 1970. Lítið atvik eða saga kemur upp í hugann þegar ég minnist góðs félaga. Ég er staddur hjá Egilsstaðakirkju að sumarlagi og mikið gengur á því Kárahnúkavirkjun er í byggingu og mikið álag á alla innviði. Erlent par vindur sér að mér og brasilísk kona spyr mig um húsnæði því þau séu komin með vinnu en finni hvergi húsnæði sem ekki var von. Því lýstur niður í huga minn að ef einhver geti og vilji bjarga svona máli þá sé það Eðvald Jóhannsson. Ég reyni því að lýsa manni sem sé væntanlega við afgreiðslu á bensínstöð í bænum. Eftir einhverja mánuði hitti ég Eðvald og man þá eftir þessu atviki og spyr hvort þessi kona hafi hitt hann og hann svarar: „Já, hún, hún flutti inn daginn eftir.“ Ég vil, fyrir hönd Lionsklúbbsins Múla, þakka margvíslega þjónustu Eðvalds fyrir klúbbinn og á vegum hans. Margir muna t.d. eftir akstri hans á útfararbifreið klúbbsins sem hann sinnti í sjálfboðavinnu árum saman. Syrgjandi eiginkonu börnum og öðrum ástvinum bið ég blessunar Guðs, huggunar og styrks.

Minningarorð

Í einni af fyrstu ferðum mínum til Egilsstaða eftir að við Herborg rugluðum reytum lenti ég í gleðskap þar sem ungur maður vildi vita hver ég væri. Ég benti á Herborgu og sagðist vera kærastinn hennar. Hann horfði á mig í smástund og sagði svo með einhverri blöndu af undrun og virðingu í augunum: „Ertu þá tengdasonur Eðvalds? Það hlýtur að vera gott djobb!“ Ég hef oft gripið til þessarar sögu, ekki bara af því mér finnst hún fyndin, heldur líka vegna þess að mér finnst hún býsna lýsandi fyrir þá virðingu og þær vinsældir sem tengdapabbi hafði áunnið sér á Héraði, ekkert síður hjá unga fólkinu en þeim sem eldri voru. Hann hafði einstakt lag á að fá alla með sér í lið með uppbyggilegri jákvæðni og það var alltaf stutt í glettni og góðar sögur, sem enduðu oft í hlátursköstum þar sem tárin runnu. Þann eiginleika nýtti hann reyndar óspart jafnt í góðra vina hópi sem á ýmsum skemmtunum austanlands, því þrátt fyrir meðfædda hógværð var hann skemmtikraftur af guðs náð.

Minningarræða flutt af Séra Sigríðir Rut Tryggvadóttur

Eðvald Afi

Eðvald Afi var jarðsunginn laugardaginn s.l. Hann lést 24. febrúar á afmælisdegi bróður síns Leifs heitins.

Minning

Ég fékk reglulega þá spurningu frá Eðvald hvort ég væri ekki örugglega ennþá tengdadóttir hans. Og hvílík lífsins lukka að eiga að umhyggju þessa manns. Maðurinn minn vann með honum á Eskifirði fyrir áratugum síðan og Eðvald kallaði hann alltaf "tengdason" sinn, án þess að vera nokkurn tíma í tygjum við neina dóttur hans. Þegar við Nonni fluttum síðan austur fyrir næstum 20 árum og ég kynntist Eðvald þá tilkynnti hann mér að þá yrði ég að vera bara "tengdadóttir" hans líka. Hann bara "tók okkur að sér", eins og þau Bogga hafa gert við svo ótal marga bæði viðkomandi og óviðkomandi. Eðvald hafði stórt hjarta þar sem var nóg pláss fyrir alla. Þegar Arnar Bjarki sonur okkar Nonna lést birtist Eðvald á tröppunum hjá okkur með blómvönd í hönd og tár í augum til að stappa í okkur stálinu. Hann sagði mér að nú yrði maður bara að herða sig og halda áfram, hér væri ekki til valkosturinn að gefast upp. Hann mun aldrei vita hvað þessi heimsókn var mikils virði. Mikið á ég eftir að sakna þess að hitta Eðvald "tengdapabba" minn og njóta umhyggju hans og stuðnings. Minningin um góðan mann mun lifa í huga mínum og hjarta. Innilegar samúðarkveðjur til fjölskyldunnar allrar.

Eðvald Jóhannsson er látinn - andlátsfrétt

Eðvald Jóhannsson er látinn, 79 ára að aldri.

Elsku afi verður kvaddur í hinsta sinn á morgun.

Það er ómetanlegt að eiga afa sem maður getur alltaf talað við, spjallað við, hlegið með og litið upp til. Þannig var afi minn.