Elsku eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi lést 10. júní 2022.

[DEFAULT]

Rauður stóll sagði pabbi eitt sunnudagskvöldið upp úr þurru þegar hann stóð upp frá matarborðinu í kjallaranum á Flókagötu. Ég bjó þar með Grétu minni í húsi foreldra minna þar sem pabbi ólst upp og við búum núna. Við gerðum okkur ekki grein fyrir, að hann væri þá, aðeins 58 ára að fá blóðtappa sem myndi kollvarpa lífi hans. Gera að verkum að hann yrði óvinnufær, kippa honum í einu vetfangi úr hringiðu atvinnulífis sem hann naut að vera hluti af.

Ég er eflaust ekki ein um að hafa ekki velt lífi foreldra minna neitt sérstaklega fyrir mér. Það sem maður elst upp með virðist sjálfsagt og eðlilegt. Þegar minni pabba fór að hraka, tók ég að mér að skanna slides-myndir foreldra minna sem voru vel yfir 15 þúsund, allt vel skipulagt, merkt og raðað að hætti pabba. Þá fyrst gerði ég mér grein fyrir hvað foreldrar mínir hafa alla tíð lifað lífinu lifandi, verið dugleg að nýta þau tækifæri sem þau hafa haft. Þau biðu sem betur fer ekki eftir því að hætta að vinna til að geta notið lífsins heldur var alltaf verið að gera og skipuleggja eitthvað spennandi og skemmtilegt. Skútuna Dómínó átti hann með vini sínum Erling. Þeir sigldu á Arnarnesvogi eitt kvöld í viku og við fórum margar skemmtilegar fjölskylduferðir tengdar siglingum. Hápunkturinn var ferð þar sem við sigldum um grísku eyjarnar með nokkrum skútum. Pabbi stýrði fleyinu með annarri hendi með Hómerskviðu í hinni, fékk innfæddan mann til að keyra okkur aftan á geitabíl að staðnum þar sem Ódysseifur hafði búið. Því fróðleiksfús var hann. Alltaf búinn að kynna sér áfangastaði og ferðaleiðir vel og vildi ekki missa af neinu. Hann og mamma sóttu hin og þessi námskeið og þá sérstaklega námskeið tengd Íslendingasögunum. Lét sér ekki nægja að lifa sig inni í þær heima fyrir, heldur þeyttust þauist  um landið, Norðurlöndin og Kanada til að kynna sér aðstæður. Í hólum og hæðum gat hann séð sögusviðið fyrir sér. Þurfti hvorki sjónvarps- eða bíómyndir til, hann var ekki mikið fyrir slíkt. 

Skíðasportið var mikilvægur hluti af vetrariðkun fjölskyldunnar.Fyrstu minningar tengdar því eru ferðirnar sem við fórum með Siggu Hönnu, Sverri og fjölskyldu í mörg ár til Akureyrar um páskana. Í þá daga var fólkið af sunnan lítið að þvælast norður á skíði. Við vörðum vetrarhelgum og páskunum í Skálafellinu. Í minningunni eru þetta auðvitað allt dásemdar dagar. Keyptur var stærri bíll svo við gætum haft vini okkar með. 

Það er yndislegt er að sitja hérna með mömmu úti í dásemdar veðri fyrir utan Grétukot að skrifa þessar línur Hann elskaði að vera hérna. Sat í stólnum sínum, malaði kaffið sitt, ræktaði landið og kurlaði greinar. Það er ljúfsárt að missa pabba. Sárt vegna þess að þetta er endanleg kveðjustund. Ljúft vegna þess að hann er laus úr fjötrum heilabilunnar. 

Ég vel að minnast míns góða föður og fjölskyldumanns,þegar hann var hraustur, áhugasamur, glaður og spenntur fyrir því sem hann var að sýsla hverju sinni, og eftirvæntingin fyrir framtíðinni var alsráðandi.  Blessuð sé minning hans.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Brynjólfur Kjartansson

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Elsku pabbi