Bragi Ásgeirsson Austfjörð fæddist á Akureyri 6. desember 1934. Hann lést á gjörgæsludeild Landspítala - háskólasjúkrahúss föstudaginn 29. nóvember síðastliðinn. Foreldrar hans voru hjónin Ásgeir Vilhelm Austfjörð Jónsson múrarameistari, f. 15.11. 1905, d. 29.1. 1952, og Svanhildur Baldvinsdóttir verslunarmaður, f. 24.9. 1905, d. 16.5. 1975. Systir Braga er Kristín Sigríður sjúkraliði, f. 13.9. 1944, gift Kolbeini Péturssyni rafmagnstæknifræðingi, f. 28.2. 1935, synir þeirra eru Kolbeinn, f. 21.10. 1967, og Ásgeir, f. 11.1. 1975, en dóttir Kristínar er Svanhildur Þengilsdóttir, f. 11.1. 1964.

Hinn 17. júní 1959 kvæntist Bragi eftirlifandi eiginkonu sinni Ólöfu Halblaub fatahönnuði, f. 17.2. 1941. Foreldrar hennar eru hjónin Ágúst Halblaub, f. 18.5. 1914, d. 6.6. 1994, og Jónína Halblaub, f. 22.9. 1919. Börn Braga og Ólafar eru: 1) Ásgeir Vilhelm bifvélavirkjameistari, f. 1.9. 1960, kvæntur Önnu Lilju Björnsdóttur sjúkraliða, f. 8.5. 1967, börn þeirra eru Bragi Sveinbjörn, f. 4.9. 1997, og Jóhanna María, f. 23.12. 1998. Dóttir Ásgeirs með fyrri konu sinni Ástu Jónu Ragnarsdóttur, f. 24.5. 1963, d. 9.7. 1989, er Hanna María, f. 30.5. 1984, d. 9.7. 1989. Sonur Önnu Lilju af fyrra hjónabandi er Fannar Benedikt Guðmundsson, f. 27.5. 1986. 2) Sólveig niðursuðufræðingur, f. 21.9. 1961, Börn hennar eru Stefanía Rós, f. 12.10. 1989, Hanna Jóna, f. 16.6. 1992, og Baldur Stefán f. 11.3. 1998. Börn Sólveigar af fyrra hjónabandi eru Adolf Bragi, f. 24.12. 1978, Hartmann, f. 21.7. 1982, d. 2.5. 1990, og Ólafur Björgvin, f. 9.5. 1985.

Bragi ólst upp á Akureyri og gekk þar hinn hefðbundna menntaveg í Barnaskóla Akureyrar og síðan Gagnfræðaskóla Akureyrar, eftir það lá leið hans í Iðnskólann á Akureyri og hóf hann þar nám í bifvélavirkjun samhliða verklegu námi á bifreiðaverkstæðinu Víkingi hjá Jóhanni Kristinssyni og síðan á bifreiðaverkstæðinu Þórshamri og starfaði síðan þar, þangað til hann stofnaði Bifreiðaverkstæðið Bílaréttingu sf. 1. sept. 1960 sem hann átti og rak þar til síðastliðið vor, er sonur hans tók við rekstrinum. Bragi starfaði með Karlakórnum Geysi frá 1952 og eftir sameiningu karlakóranna á Akureyri starfaði hann með Karlakórnum Geysi, eldri félögum. Hann gekk í Frímúrararegluna á Akureyri 1973.

Útför Braga var gerð frá Akureyrarkirkju mánudaginn 9. desember, og hófst athöfnin klukkan 14.

Við sjáum að dýrð á djúpið slær, þó degi sé tekið að halla. Það er eins og festingin færist nær, og faðmi jörðina alla. Svo djúp var þögnin við þína sæng, að þar heyrast englar tala, og einn þeirra blakar bleikum væng, svo brjóst þitt fái svala. Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt, svo blaktir síðasti loginn. En svo kemur dagur og sumarnótt, og svanur á bláan voginn. (Davíð Stefánsson.)

Sorgin knýr að dyrum í hjarta mínu þegar ég nú þarf að kveðja þig í hinsta sinn í þessu lífi, elsku pabbi minn. Ekki datt mér í hug þegar þú komst til mín fyrir mánuði að það yrði síðasta heimsóknin þín til mín í þessu lífi. Þú komst til mín með Lóu og Braga og varst hjá mér þennan dag, röbbuðum við ýmislegt saman, hlógum og töluðum bæði grín og alvöru og borðuðum saman steikt slátur ásamt Hönnu, Baldri, Braga og Lóu.

Elsku pabbi minn, nú er röðin komin að Hartmanni og Hönnu Maríu og öllum hinum ástvinum okkar að fá að hafa þig hjá sér.

Ég bið algóðan Guð að bjóða þér í faðm sinn og umvefja þig faðmi sínum ljósi og kærleik.

Vertu sæll, elsku pabbi minn, ég mun sárt sakna þín en einn góðan veðurdag munum við hittast á ný, þá verða nú aldeilis fagnaðarfundir. Ég hugsa til þess tíma með gleði í hjarta.

Elsku bróðir minn. Svo stór, bjartur og fallegur, alltaf varstu mín fyrirmynd. Nú þegar þú stendur í ljósinu bjarta, til áframhaldandi þroska, eins og þú stefndir að í lífinu, verður sorgin léttbærari.

Það var okkur systkinunum mikið áfall þegar pabbi féll frá, ég aðeins sjö ára og þú sautján. Þú axlaðir þá ábyrgð, sem skyndilega hvíldi á þínum ungu herðum, af miklum dugnaði og óeigingirni. Þú fórst að vinna hörðum höndum í öðrum landshluta til að hjálpa mömmu að halda heimili. Þær voru ófáar gjafirnar sem þú sendir litlu systur þinni og vöktu þær jafnan mikla gleði og eftirvæntingu um endurfundi.

Þú stofnar þitt fyrirtæki með tvær hendur tómar og nærð þeim góða árangri, að það verður vel þekkt og virt, út fyrir raðir samborgara þinna.

Þú stofnar heimili með góðri konu. Með Ólöfu mágkonu mína þér við hlið voru ykkur allir vegir færir því þið byggðuð hvort annað upp. Saman áttuð þið tvö börn, heilbrigð og hraust.

Þú varst fagmaður, gleðimaður, sögumaður og söngmaður góður og menn sóttu í félagsskap þinn á hvaða sviði sem var. Samverustundir síðari ára voru mjög dýrmætar og höfðum við lag á að láta okkur líða vel í návist hvort annars og með fjölskyldum okkar, hvort heldur var í Selgili, sælureit fjölskyldunnar í Fnjóskadal eða í ferðum okkar til útlanda.

Þú varst röskur við allt sem þú tókst þér fyrir hendur. Þetta gat bitnað á stuttum endurfundum, því þú varst jafnvel rokinn áður en dagskráin var tæmd. Brottför þín úr þessum heimi var á sama veg. Atburðarás síðustu daga lífs þíns var svo hröð að okkur gafst ekki tími til að eiga með þér kveðjustund. Ég kveð þig nú með ást og þakklæti.

Við sjáum að dýrð á djúpið slær,

Svo djúp var þögnin við þína sæng,

Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt,

Nú er Bragi mágur farinn yfir móðuna miklu, og verður hans sárt saknað hjá okkur, sem eftir stöndum. Ég vil kveðja þennan vin minn að leiðarlokum og þakka honum fyrir þær ótalmörgu gleðistundir, sem við fengum notið saman á liðnum árum.

Bragi var bifvélavirki að mennt, mjög fær í sínu fagi og sérlega lunkinn að finna lausnir, sem komu viðskiptavinum hans vel. Og handlagnin virðist hafa gengið í erfðir því sonur hans er afar fær í réttingum og bílasprautun. Ég minnist þess þegar Bragi játaði þessi sannindi. Það var á góðum degi í Selgilinu, neðarlega í þriðja glasi, að hann viðurkenndi, að drengurinn væri að verða jafn góður og hann. En bætti svo við: "Nei, það er lygi, hann er miklu betri, en það segi ég bara þér." Bragi var hnyttinn mjög í tilsvörum og lýsingum, þannig að hversdagslegustu umræður gátu orðið verulegt skemmtiefni af hans vörum, að ekki sé talað um vínlegnar athugasemdir á góðri stund. En þrátt fyrir skrautlega mælsku var Bragi orðvar maður, þegar slíkt átti við. Hann þrasaði ekki við menn, en sagði gjarnan ljúflega: "Jæja vinur, svo þú heldur það." Ef verið var að ræða bílaviðgerðir, þá iðaði viðmælandinn óðara af óöryggi.

Söngmaður var hann ágætur, enda meðlimur í karlakórnum Geysi, nánast frá unglingsaldri. Hann gekk snemma í frímúrararegluna og helgaði reglunni krafta sína um áraraðir, af einlægni, með stolti og að frímúrara sið.

Það verður erfitt að venjast því að Bragi sé ekki til staðar, þegar komið er til Akureyrar, en af samtölum okkar genum tíðina trúi ég, að hann sé ánægður í nýjum vistarverum og vilji ekki vera syrgður, heldur ætíð minnst, þá glaðst er. Og ég er reyndar sannfærður um, að nú myndi hann ekki hafa sagt: "Jæja vinur, svo þú heldur það." Gakk mót ljósinu, kæri vinur.

Vinur okkar Bragi er kallaður burt frá okkur, skyndilega, óvænt. Hann hafði staðið þarna eins og klettur í tilveru okkar. Við höfðum gert ráð fyrir að svo yrði áfram. Þessu er víst svo oft þannig farið. Undirritaður fluttist á Syðri-Brekkuna, þá rétt 13 ára, í Möðruvallastræti. Þar átti heima 12 ára drengur, Bragi, og bjó þar hjá foreldrum sínum. Í kvöldblíðu haustdaganna 1946 hófust kynnin og vinskapur sem stóð svo alla tíð. Þá tóku við táningsár er við sóttum Gagnfræðaskólann sem stóð svo að segja í næsta garði og í framhaldi nám í Iðnskólanum. Þegar að starfsnáminu kom beindist áhuginn nokkuð að bílum. Eignaðist Bragi þá Ford, árgerð líklega 1935, og með eljusemi og dugnaði tókst honum að endurgera góðan bíl. Að þessu dáðumst við mjög, enda merkti þetta upphaf að farsælu starfi.

Og vinirnir eignuðust systur að eiginkonum og sambandið varð áfram náið og óslitið af þeirri ástæðu einnig.

Bragi var kurteis maður að eðlisfari. Vísast var hann nokkuð skapríkur en hreinskiptinn og ákveðinn. Hann hafði ágæta kímnigáfu sem var græskulaus og vakti okkar iðulega kátínu. Og ötull var hann í félagsstarfi, hann hafði ákaflega góða tenórrödd sem hann léði Karlakórnum Geysi. Einnig helgaði hann sig starfi í Frímúrarareglunni. Við höfum margs að minnast og þakka fyrir. Það var okkur ávallt tilhlökkunarefni að hitta Ólöfu og Braga, þar var einkennandi hressileiki og æðruleysi. Þannig minnumst við með ánægju og þakklæti ferða í sumarbústaðinn í Selgili oft í sumarblíðu sem þar ríkir gjarna. Og líka margra gistinátta. Við kveðjum þig góði vinur. Við biðjum guð að styrkja ykkur öll, Ólöf, Ásgeir, Sólveig, barnabörn og aðrir ástvinir.

Skáli við Kaldbaksgötu á Akureyri. Það var snemmsumars árið 1975, ég nýfluttur norður og var að leita að atvinnuhúsnæði, en Skáli var þá nýreistur. Ég var með Ingimar nokkurra mánaða gamlan á handleggnum og gaf mig á tal við háan og þéttvaxinn mann og kynnti mig og varpaði fram erindi mínu. Viðmælandi minn var Bragi Austfjörð. Með skeleggu en ljúfu viðmóti tjáði hann mér að Skáli væri fullsetinn, þar voru meðal annarra með verkstæði bifvélavirkjarnir Albert Valdimarsson, Birgir Stefánsson, Bjarni Sigurjónsson og Bragi ásamt Kristjáni Jóhannssyni vélvirkja og söngvara.

Þessi fundur okkar Braga varð að órjúfandi vinaböndum milli fjölskyldna okkar; samgangur milli heimila, ferðalög og ógleymanlegar stundir í sumarbústað Braga og Ólafar í Fnjóskadal, gegnt Vaglaskógi.

Öll árin, sem ég, Gunnar Tryggvason og Hjörleifur Gíslason rákum Bílasöluna Stórholt, byrjaði ég daginn á kaffistofunni hjá Braga í Bílaréttingu. Þar hittust menn eins og Björgvin Júníusson útvarpsmaður, Einar Guðnason viðskiptafræðingur, Stefán múrari, Páll sjómaður, Stefán Einarsson lögregluþjónn, Ágúst Berg húsameistari og Haddi rakari, ásamt fleirum. Þessir menn voru þverskurður samfélagsin á Akureyri þeirra daga.

Ég kveð vin minn og þakka samfylgdina og góðar stundir.

Beztu kveðjur frá Ingimari, Sissu og Siggu til Ólafar, Ásgeirs, Sólveigar og fjölskyldna.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Bragi Ásgeirsson Austfjörð

Útför

Ertu með minningargrein?