Bjarghildur Vaka Einarsdóttir fæddist í Keflavík 16. Janúar 1998. Hún lést þann 27. Júni 2020

Foreldrar hennar eru Guðrún Erla Hákonardóttir fædd á Blönduósi 21. Mars 1970 og Einar Sólberg Helgason fæddur á Hvolsvelli 2. Mars 1969. Systkini Bjarghildar eru: 1) Þóra Kjartansdóttir fædd 5. Júli 1988.  Maki: Rúnar Gunnarsson. Þeirra börn eru Guðrún Eva f. 2007, Hrafnhildur Fjóla og Auður Líf f. 2010 og Frosti Hrafn f.  2017. 2) Helgi Björn Einarsson fæddur 23. Apríl 1989. Maki: Katrín Alda Bjarnadóttir, synir Helga eru Benedikt Einar f. 2009 og Aron Logi f. 2015. 3) Hróðmar Vífill Einarsson fæddur 16. Janúar 1998. 4) Sólberg Vikar Einarsson fæddur 11. Nóvember 1999

Foreldrar Guðrúnar eru Þóra Sveinsdóttir f. 20. April 1952 d. 2. Júli 1991 og Hákon Hákonarson f. 24. Nóvember 1952, eiginkona Hákonar er Kristín Kristjánsdóttir f. 6. Júli 1967. Blóðfaðir Guðrúnar er Brynjólfur Magnússon

Foreldrar Einars eru Helgi Einarsson f. 8. Desember 1945 og Bjarghildur Jónsdóttir f. 9. Febrúar 1946

Systkini Einars eru Ragnhildur, Jón Ásgeir og Berglind Rós

Systkini Guðrúnar eru Helga, Gunnar, Hákon, Hulda, Ólafur Haukur, Arnar Snær, Hekla sem er látin og Hera Huld, einnig Hjörvar Örn, Ágústa sem er látin, Aldis og Björgvin

Bjarghildur bjó í Grindavík til 15 ára aldurs er fjölskyldan flutti í Garðabæ, 

Bjarghildur Vaka  stundaði nám við Grunnskóla Grindavíkur og síðar Fjölbrautaskólann í Garðabæ, Bjarghildur starfaði við afgreiðslu og umönnun meðfram námi

Þeir einir komast hjá sorginni sem hvorki hafa þegið ást né gefið hana.

Þann 16. janúar 1998 fæddust Einari og Guðrúnu tvíburar. Þau fengu nöfnin Bjarghildur Vaka og Hróðmar Vífill. Hún kom fyrr í heiminn og átti til að minna bróður sinn á að hún væri eldri en hann. Það munaði heilum 13 mínútum á þeim.  Bjarghildur var 9 merkur og var frá upphafi brothætt og viðkvæm mannvera. 

Í uppvextinum varð ljóst að hún var mikið náttúrubarn. Hún naut sín í sveitinni og leið vel þar. Hún setti sóley í hárið. Fjölskyldan á góðar minnningar tengdar hestarferðum stórfjölskyldunnar. Þar sem gleðin réði för og mikið var sungið. Bjarghildur var búin að velja lög til þess að flytja hér í athöfninni. Hugsanlega minnti lagið Stingum af einmitt á þessar ferðir. Dalir, firðir, lækjarniður, fossar. Smá fjölskylduhjörð sem stingur af út í náttúruna. 

Hún ólst upp í Grindavík og þau systkinin áttu þar náið samband við afa og ömmu. Það var alltaf hægt að hlaupa þar yfir og stelast í kexskúffuna eða bílskúrinn. Góðu stundirnar hjá afa og ömmu voru líka á Götu í grennd við Hvolsvöll þar sem fjölskyldan átti bústað næst bústað afa og ömmu. Sambandið var alla tíð náið og samgangurinn mikill. 

Bjarghildur var mikill rokkari. Hún hélt mikið upp á lagið Ljósbrá sem við heyrðum núna á undan minningarorðunum. 

Það er erfitt að lesa textann við það lag án þess að tengja hann við ævi Bjarghildar.

Það getur bæði vísað til þess að tíminn sem aðstandendur fengu með henni var of stuttur en einnig til þess að sakleysi æskunnar var of stutt því líf Bjarghildar var líka erfitt. Hún varð fyrir einelti. Fólk ber þessi merki þegar það mætir mótlæti af þessu tagi. 

Hún mætti ýmsu öðru mótlæti í lífinu. Erfiðum atburðum sem flókið er að vinna úr. Þegar skýin hrannast upp getur verið erfitt að sjá út. Erfiðleikar af þessu tagi hafa síðan áhrif á það hvernig hægt er að mæta lífinu og takast á við nýjan dag. Eitt af því sem nánustu aðstandendur taka eftir er að lífsneistinn minnkar. Það kemur ekki lengur blik í auga. En við verðum líka að velta fyrir okkur þeirri spurningu hvort fólk eigi að þurfa að takast á við erfiðleika af þessu tagi? Má það ekki minna okkur á að sýna öllum sem við mætum skilning, mildi og hlýhug?

Ég sé líka út úr textanum á laginu sem við heyrðum að það er þrá yfir því að einhver vaki yfir og styrki við mann. 

Ef Bjarghildur var spurð hvað hún vildi í jólagjöf þá svaraði hún: „Eitthvað kósý.“ Hún svaf með tvær sængur og fjóra kodda. Þráði mýktina, átti stóran bangsa. Kósýgallar, hlýjir sokkar. 

Kannski til að verjast hörku lífsins. Hún var brothætt og steytti aftur og aftur á steini í lífsbaráttunni.  

Þrátt fyrir erfiðleikana gat hún verið góð við aðra. Hún studdi við aðra í erfiðleikum sínum. Það segir svo mikið um hana. Hún var frábær stelpa. Hún var hlédræg. Hún var kímin. Hún var góð við frændsystkini sín. Hún vann umönnunarstörf. Fjölskyldan minnist líka rauða hársins hennar sem var það fallegasta í heimi. Eina lagið sem hún valdi ekki sjálf er lagið eftir KK sem heitir When I think of Angels sem verður sungið á eftir. Það lag fjallar um rauðhærðan engil og er tileinkað henni. 

Hróðmar sagði mér að þau hefðu valið sér vers úr Davíðssálmi 23 þegar þau fermdust. Sá sálmur verður sunginn á eftir. Hann heitir Drottinn er minn hirðir. Þar er fjallað um erfiðleika, þar er talað um dimman dal. Þar er ekki horft fram hjá erfiðleikum en um leið er þar að finna traust og von. Við stöndum nú frammi fyrir því að upplifa doða, reiði, ringulreið og margt fleira sem tengist sorginni. Við erum stödd í þessum dimma dal. En ég bið og treysti því að vonin muni vitja okkar. Við skulum bera von í brjósti fyrir Bjarghildi. Við þökkum fyrir hana. Þökkum fyrir góðu minningarnar. Við finnum líka fyrir sársaukanum sem fylgir því að kveðja hana núna. Við syrgjum vegna þess að við elskum. Það er ekki hægt að komast fram hjá því. Við felum hana ljósinu. Við felum hana kærleikanum. Við felum hana Guði vonarinnar.     

[DEFAULT]

Grein sem birtist í minningargrein Morgunblaðsins

Elsku fallega, fyndna, skemmtilega og góða systir mín, mágkona og frænka, orð fá því ekki lýst hversu ótrúlega sárt það er að hugsa til þess að við munum aldrei sjá bros þitt aftur og fallega rauða hárið þitt. Þú varst svo fyndin, með skemmtilegan húmor og kunnir sko alveg að hafa gaman. Þú varst einstaklega góð, svo yndislega barngóð en börnin okkar elskuðu að vera í kringum Bjarghildi frænku og ég veit að söknuðirinn hjá þeim á eftir að vera mikill. 

Ófáar minningarnar eru til hjá Guðrúnu Evu og minnist hún allra stundana með þér með þakklæti en þið voruð svo góðar vinkonur og mikið saman. Við vorum að skoða myndband þegar þú varst að stríða Guðrúnu þar sem þú lést hana elta og reyna að ná skugganum sínum og á bakvið myndavélina hlóst þú að stríðninni í sjálfri þér. Frosti man það ennþá þegar hann var í pössun á Kríunesinu fyrstu helgi á í júní s.l (2020) þegar að þið tvö fóruð saman í krónuna og þú lést nánast allt eftir honum sem hann bað um, mikið svakalega hefur þú verið vinsæl hjá honum þá, því ekki kemst hann upp með slíkt í búðarferð með foreldrum sínum. 

Ég (Þóra) hugsaði oft síðustu ár hvað ég vildi að við myndum hittast oftar en við gerðum en oft virðist vera að maður er alltof upptekinn og áttar sig ekki á því fyrr en allt of seint. Við spjölluðum þó reglulega á samfélagsmiðlunum og það síðasta sem þú talaðir um við mig var m.a um það hversu spennt þú varst fyrir brúðkaupinu hjá okkur Rúnari sem fara átti fram í sumar. Mikið erum við leið að geta ekki deilt þessum degi með þér, en við vitum að þú átt eftir að fylgjast vel með að ofan þegar að þeim degi kemur. 

Mannstu þegar að ég kom og heimsótt þig í kringum páskana, við áttum gott spjall og ég kom með fullt af nammi og hálsmen sem er hafði keypt handa þér með stafnum þínum á, ég keypti alveg eins fyrir mig í leiðinni svo við gætum verið með eins. 

Við ætlum að minnast þín með þakklæti og vera dugleg að hugsa um allar þær góðu minningar sem við eigum til. Þó okkur finnist þetta svo ósanngjarnt þá er það eina sem getur komið manni í gegnum þetta er að hugsa um allar skemmtilegu og góðu stundirnar saman. 

Það eina sem við óskun okkur er að þú sért á betri stað, hvar sem sá staður er en þú átt ekkert betra skilið en að hafa það gott þar. Þangað til við sjáumst næst, 

þín systir Þóra, Rúnar og börn❤️

Þú komst í heiminn samferða bróður þínum. Lífið faðmaði ykkur og bauð velkomin. Við tóku falleg æskuár og margs góðs er að minnast. Ég man litla rauðhærða snót í sveitinni hjá ömmu sinni og afa; vaða í læknum, hlaupa berfætta út á túni, fara í hestaferðir um fjöll og firnindi þar sem sagðar voru sögur, sungið og hlegið. Þá var gott að vera til. Svo urðu kaflaskil. Þú varðst útundan, utanvelta og einelt. Varðst fyrir meinsemd sem nærist í einföldu samfélagi manna. Eftir sast þú með opið sár og brosið þitt bjarta dofnaði. Mömmukoss dugði ei til og verndarvængur bróður þíns var fjöðrum sínum reittur.

Nýtt upphaf á nýjum stað og vonin kviknaði á ný. Lífið spurði eftir þér og vildi fá þig með út að leika. En skugginn lét þig ekki í friði. "Enginn leitar augna minna" sagðir þú og skuggavera þín leiddi þig í djúpan dal. Lífið tók á sig ýmsar skuggamyndir. Þetta er tímabil sem líður hjá vonuðum við. En þig hafði vetur merkt, grimmur geirsoddur. Pabbafaðmur dugði ei til og þú heyrðir ekki umhyggjuorð systkina þinna. Skuggamynd þín teymdi þig í burtu frá okkur og þú hvarfst inní eilífðina.

Ég er þakklát fyrir þann stutta en dýrmæta tíma sem við áttum með þér elsku Bjarghildur. Minning þín mun lifa áfram í hjörtum okkar. Góða ferð í sumarlandið.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Bjarghildur Vaka Einarsdóttir

Útför

Systir

Hinsta kveðja