Ástkær eiginmaður minn, Bergsveinn Jóhann Gíslason, bóndi á Mýrum í Dýrafirði lést 16. desember 2022 á Heilbrigðisstofnun Vestfjarða á Ísafirði. 

Berg­sveinn Jó­hann Gísla­son, bóndi á Mýr­um í Dýraf­irði, fædd­ist á Mýr­um 2. fe­brú­ar 1938. Hann lést á Heil­brigðis­stofn­un Vest­fjarða Ísaf­irði 16. des­em­ber 2022.

Berg­sveinn, jafn­an kallaður Beggi, var átt­unda barn for­eldra sinna Guðrún­ar Sig­ríðar Jóns­dótt­ur, f. 17. maí 1895, d. 7. okt. 1975, og Gísla Vign­is Vagns­son­ar, f. 3. ág­úst 1901, d. 4. okt. 1980. Systkini Berg­sveins: Ein­ar Andrés, f. 1924, d. 2015, Þuríður, f. 1925, d. 2016, Sig­ur­björg Árn­dís, f. 1927, d. 1965, Una, f. 1928, Álf­heiður, f. 1929, Jón Hösk­uld­ur, f. 1932, d. 2017, Valdi­mar Hauk­ur, f. 1934, og Davíð, f. 1941.

Árið 1960 gekk Berg­sveinn að eiga El­ín­björgu Snorra­dótt­ur, f. 13. sept. 1939 á Fá­skrúðsfirði. Hún er ætíð kölluð Lóa. For­eldr­ar henn­ar voru hjón­in Anna Guðmunds­dótt­ir og Snorri Magnús­son raf­virkja­meist­ari sem bæði eru lát­in. Begga og Lóu varð ekki barna auðið en ólu upp fóst­ur­son, Gunn­ar Sig­urðsson, f. 12. júlí 1956, syst­ur­son Begga.

Beggi ólst upp á Mýr­um og þar átti hann heima alla tíð að und­an­skild­um tveim­ur árum í Arnar­f­irði. Hann sótti skóla­mennt­un sína alla að Núpi, fyrst í barna­skóla og síðan héraðsskól­ann þar sem hann lauk gagn­fræðaprófi. Sum­arið 1958 starfaði hann part úr sumri við bygg­ing­ar­fram­kvæmd­ir Mjólkár­virkj­un­ar í Arnar­f­irði og síðar sem ráðsmaður. Það reynd­ist hon­um gæfu­spor því þar kynnt­ist hann Lóu sem síðan fylgdi hon­um gegn­um lífið. Fjöl­skylda Lóu var þá bú­sett í Mjólká þar sem Snorri faðir henn­ar var starfsmaður.

Beggi og Lóa hófu sam­búð í Mjólká 1959 en fluttu að Mýr­um 1961 og tóku þar við bús­for­ráðum ásamt Valdi­mar bróður hans. Á Mýr­um var þá meðal­stórt fjár­bú og eitt stærsta æðar­varp á land­inu. Verka­skipt­ing milli bræðranna var í stór­um drátt­um sú að Beggi sá um fjár­búið og Valdi­mar um æðar­varpið. Sam­vinna var þó mik­il í báðum þess­um grein­um. Er óhætt að segja að Beggi og Lóa hafi verið kjöl­fest­an við bú­störf og bú­setu á Mýr­um því Valdi­mar starfaði jafn­framt við kennslu á Núpi nær þrjá ára­tugi frá 1966. Auk þess að vera áhuga­sam­ur og natinn fjár­bóndi lagði Beggi stund á blóma- og trjá­rækt. Beggi og Lóa léku á harmoniku og var það þeirra helsta tóm­stundagam­an. Þau voru fé­lag­ar í harmoniku­sveit sem hét Harmoniku­karl­arn­ir og Lóa og voru einnig virk í Harmoniku­fé­lagi Vest­fjarða. Er Beggi varð átt­ræður lét hann frá sér sein­ustu kind­urn­ar. Þá voru brjósk­los og aðrir kvill­ar veru­lega farn­ir að hrjá hann.

Útför Berg­sveins fór fram frá Ísa­fjarðar­kirkju, 7. janú­ar 2023.

[DEFAULT]

Elsku Beggi, mikið erum við frænkurnar heppnar að hafa fengið að vera mikið hjá þér og Lóu á Mýrum. Þið eigið stóran þátt í okkar lífi og á Mýrum höfum við fengið að læra margt dýrmætt í gegnum árin. Það eru ótal minningar sem rifjast upp við að skrifa þessi orð og þegar við rennum í gegnum minningarnar þá áttum við okkur á að þær eru allar jákvæðar og góðar. Þvílik lukka fyrir okkur að fá að læra á lífið í öruggu umhverfi hjá þér, Lóu og sveitinni. 

Það fyrsta sem kemur upp í hugann við að líta til baka er góðmennskan og rósemin. Það er sama hvað við brösuðum og gössluðumst sem krakkar, að aldrei fengum við skammir fyrir. Við sáum það svo sem á svipnum þínum þegar við gengum of langt en með róseminni kenndir þú okkur að þú vildir að við færum varlega og að þér væri annt um okkur. Ein minning sem við munum báðar sterkt er úr varpinu þegar við frænkurnar fengum að keyra ljósbrúna Land Roverinn. Við vorum ekki gamlar og það var ljóst að þér leist ekki vel á þessa hugmynd, en gafst samt eftir suðinu í okkur. Ferðin endaði á að við veltum nærri bílnum í hólunum og eins og vanalega sprungum við frænkurnar úr hlátri. En Beggi, sem eðlilega varð smeykur, hækkaði örlítið róminn, sem olli því að við áttuðum okkur á að þetta var háalvarlegt. Þetta var í fyrsta og eina skiptið sem við heyrðum Begga hækka róminn, það var nú ekki mikið, en þó örlítið. 

Bestu stundirnar voru að fá að sitja í traktornum með þér eða að standa við girðingastaur á meðan þú reyktir eina pípu. Þá voru ekki sögð mörg orð en alltaf gafst þú þér tíma til að kenna og útskýra þegar við spurðum og svo var nú alltaf stutt í bros. Samveran með þér í fjárhúsunum var róleg og notaleg. Við fengum verkefni til að sinna og þú hafðir einstakt lag á að láta okkur líða eins og við værum að gera heilmikið gagn í vinnunni með þér, hvort sem það var í varpinu, fjárhúsunum, í heyinu eða öðru. Okkur fannst við alltaf gegna stóru og mikilvægu hlutverki í sveitastörfunum, en drögum það nú í efa svona eftir á að hyggja, sérstaklega þegar við vorum yngri og kannski sérstaklega í ljósi þess hvað við fífluðumst og hlógum mikið. 

Elsku Lóa og Beggi, við erum sammála um að okkar dýrmætustu æskuminningar eigum við úr sveitinni með ykkur. Við eigum eftir að sakna þín elsku Beggi, hlýju handanna þinna og ljúfa fasinu. Takk fyrir að hugsa vel um okkur, takk fyrir að ala okkur vel upp. Takk elsku Beggi, þú varst einstakur maður. 

Sigurrós Halldórsdóttir og Kristjana Milla Snorradóttir

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Bergsveinn Jóhann Gíslason

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Góðar minningar