Elsku afi,
kveðjustundir eru aldrei auðveldar en þá er gott að geta yljað sér við góðar minningar, sem ég á nóg af. Ég hef í raun alltaf haldið því fram að þú myndir lifa okkur öll af, bæði vegna þess hversu mikill yfirburðamaður þú varst og hvernig þú gerðir allt með bros á vör. Þú varst gæddur þeim einstaka hæfileika að láta manni líða eins og maður væri mikilvægastur. Þú sýndir mér alltaf svo mikinn áhuga og ég fann svo sannarlega hversu vænt þér þótti um mig. Það er ekki annað hægt en að þykja einstaklega vænt um þig, þú gast talað við alla og sýndir öllu lífi fólks áhuga. Þú hafðir alltaf tíma bæði til að hlusta og rétta fram hjálparhönd. Plássið sem þú skilur eftir þig er því afar stórt.