Aðalgeir Aðalsteinsson

Góða ferð afi

Þrátt fyrir að hafa skrifað eitthvað yfir hundrað minningarorð er eins og hugurinn verði seigfljótandi þegar ég byrja að skrifa um afa. Þetta er gangur lífsins, en það er óraunverulegt að hann sé farinn. Afi var fasti í tilverunni, eins og fjöllin sem umlykja fjörðinn. Traustur, lætur storma lífsins ekki hreyfa sig úr stað, alltaf eins, alltaf gamall, teygir sig til himins. Nú er fjallið hrunið, eða kannski náði það taki á himninum og hóf sig til flugs. Ég tala oft um afa, enda gaf hann mér þá merkilegu gjöf að opna fyrir mér dyrnar að spírítismanum. Við ræddum eilífðina, læknamiðla og mátt bænarinnar. Afi var mikill trúmaður, en til að gæta þess að ég færi ekki að prédika einhverja vitleysu afhenti hann mér bókina Sumarlandið þegar ég hóf nám í guðfræði, þar væri nefnilega sannleikurinn.